تاریخچه اندروید

در اکتبر سال 2003، قبل از اینکه اصطلاح “تلفن همراه هوشمند” توسط بیشتر عموم مردم مورد استفاده قرار بگیرد، سال ها قبل از آنکه اپل اولین آیفون را عرضه کند و سیستم عامل iOS را معرفی کند، کمپانی اندروید در پالو آلتو کالیفورنیا تاسیس شد.

 ریچ ماینر، نیک سیرز، کریس وایت و اندی روبین چهار بنیانگذار اصلی آن بودند. در زمان بنیانگذاری عمومی شرکت، روبین اعلام کرد که “کمپانی ما میخواهد گوشی های تلفن همراه هوشمندی بسازد که درباره ی مکان و سلیقه صاحبش بداند”.

در حالی که این توضیح به نظر توصیف اولیه یک تلفن هوشمند است، روبین در توکیو در سال 2013 گفت: “درواقع سیستم عامل اندروید برای خوانایی بهتر با سیستم عامل دوربین های دیجیتال بوده”.

 کمپانی اندروید چندین جلسه توجیهی برای سرمایه گذاران در سال 2004 داشت که نشان می داد نصب سیستم عامل اندروید بر روی دوربین های دیجیتال این قابلیت را به آن ها می دهد که بدون سیم به رایانه های شخصی وصل شوند و بعد از آن رایانه به یک “دیتاسنتر اندرویدی” وصل می شد و صاحبان دوربین ها می توانستند عکس هایشان را در آنجا به راحتی ذخیره کنند.

مشخصاً تیم اندروید از همان اول به دنبال این نبوده که سیستم عاملی بسازد تا در آینده به عنوان قلب تپنده ی یک موبایل استفاده شود اما در آن زمان، بازار دوربین های دیجیتال در حال نزول بود و به همین دلیل چند ماه بعد، کمپانی اندروید برای استفاده این سیستم عامل برای همیشه در راه تلفن های همراه تغییر مسیر داد. همانطور که روبین در سال 2013 گفت “همان بنیاد یعنی در واقع همان سیستم عامل که برای دوربین های دیجیتالی استفاده می شد، تبدیل شد به اندروید برای تلفن همراه.”

در سال 2005 فصل جدیدی در کتاب تاریخچه اندروید شروع شد که این کمپانی تحت نظر گوگل درامد! روبین و بقیه بنیانگذاران به کار خود برای توسعه سیستم عاملشان تحت نظر صاحبان جدیدشان ادامه دادند. تصمیم بر این شد که برای اندروید از لینوکس (LINUX) استفاده شود و این تصمیم به این معنی بود که اندروید برای استفاده های سازنده های موبایل به صورت مجانی در دسترس قرار گیرد! گوگل و تیم اندروید بر این باور بودند که میتوانند درآمد خود را از راه های دیگری به دست آورند که این راه شامل در اختیار گذاشتن اندروید برای راه اندازی اپلیکیشن ها (App) بود.

روبین تا سال 2013 رئیس تیم اندروید در گوگل بود. در نزدیکی پایان سال 2014 روبین از گوگل جدا شد و یک استارت آپ جدید تاسیس کرد. در اوایل سال 2017، روبین بازگشت خود را به صنعت تلفن های همراه هوشمند با معرفی کمپانی “Android-based Essential phone” اعلام کرد.

آماده شدن برای راه آندازی اندروید 1.0

در سال 2007 اپل اولین ایفون خود را راه اندازی کرد و موج جدیدی از تلفن های همراه را به راه انداخت. در همان زمان گوگل در خفا بر روی اندروید کار می کرد ولی در نوامبر همان سال از نقشه هایش برای مقابله با اپل و بقیه کمپانی های تلفن همراه پرده برداری کرد. اندروید از آرایشی به نام “Open Handset Alliance”که در گوشی های HTC و Motorola استفاده میشد استفاده کرد.

بعدها مدیر عامل گوگل اریک اشمیت اعلام کرد “اطلاعیه امروز از تمامی خبر هایی که خبرنگاران در هفته های اخیر درباره گوشی های همراه گوگل نقل کردند بلندپروازانه تر و بزرگ تر است! چشم انداز ما یک طرح زیربنایی قوی است که قرار است به مدل های مختلفی از تلفن های همراه قدرت ببخشد.”

گوگل قبل از پخش کردن مدل بتای اندروید، دو مدل آلفا درون خود کمپانی برای تست کاربری عام منتشر کرد و بعد در 5 نوامبر 2007 ورژن 1 آن را منتشر کرد و در همین حیطه زمانی Open Handset Alliance را معرفی شد.

در سپتامبر 2008 اولین تلفن همراه هوشمند اندروید معرفی شد، T-Moblie G1  که در بقیه نقاط جهان به عنوان HTC Dream شناخته می شد. گوشی با یک صفحه نمایش لمسی 3.2 اینچی همراه با یک کیبورد QWERTY طرحی زیبا به نظر نمی آمد و قاعدتا نقد های بسیار بدی درباره آن نوشته شد. دستگاه حتی پورت ورودی جک 3.5 میلی متری هم نداشت که در مقایسه با گوشی های امروزی یک ویژگی اصلی برای گوشی های اندروید بود.

با این حال اندروید 1 علائمی را دارا بود که مشخص بود که برای گوگل می باشد. این گوشی دارای چند برنامه و سرویس های مختلف دیگری از گوگل را دارا بود که از آن ها می توان به گوگل مپ، یوتیوب، و یک مرورگر HTML اشاره کرد. همچنین دارای ورژن اولیه از اندروید مارکت بود که گوگل با افتخار اعلام کرده بود که “دارای ده ها برنامه خاص و منحصر به فرد برای اندروید است.” تمامی این ویژگی ها به نظر سطحی می آید ولی این ها برای شروع – آن هم در آن زمان – پیشرفت اندروید در بازار دستگاه های همراه را بسیار قوی به نظر می رساند.

قضیه ی اسم مستعار چیست؟

با توجه به گفته ی جین بپتیست کورو در قسمت مهندسی اندروید فعالیت می کرد، به مجله اندروید پلیس درسال 2012 در حالی که تمام نسخه های اندروید دارای اسم مستعار های قشنگ هستند ورژن 1 آن را که در سپتامبر سال  2008 منتشر شد هیچ اسم رمزی نداشت. اندروید 1.1 که در فوریه سال 2009 منتشر شد اسم مستعار عمومی نداشت ولی طبق گزارش ها درون شرکت به آن Petit Four می گفتند که این اسم اشاره ای به یک دسر فرانسوی داشت.

همین روند ادامه داشت تا معرفی اندروید 1.5 در آوریل سال 2009 که اولین اسم مستعار عمومی برای اندروید به صورت رسمی اعلام شد: Cupcake! اسم گذاری روی سیستم عامل ها بر اساس شیرینی ها به مدیر پروژه آن در گوگل، رایان گیبسون بر میگردد ولی دلیل این که چرا اسم گذاری بر اساس شیرینی انجام می شد هنوز مشخص نیست… زمانی که گوگل اندروید 4.4 را با اسم مستعار KitKat منتشر کرد، در یک بیانیه در رابطه با اسم مستعار ها اعلام کرد ” از آنجایی که این دستگاه ها زندگی ما را شیرین می کنند هر ورژن از اندروید بر اساس یک دسر نام گذاری شده است! “

لوگو اندروید

نماد آشنای امروزی اندروید که شبیه به یک ربات یا یک حشره سبز رنگ است توسط آیرینا بلاک طراحی شده بود. (زمانی که در گوگل کار می کرد) بلاک در یک مصاحبه با نیو یورک تایمز در سال 2013 گفت که تنها جهتی که برای طراحی لوگو از طرف گوگل به من داده شده بود این بود که شبیه به یک ربات باشد. او در ادامه افزود که بقیه طراحی از نماد های زن و مرد روی درب سرویس بهداشتی الهام گرفته شده بود!

چرا از مجسمه برای نماد نسخه جدید اندروید استفاده شد؟

همانطور که قبلا گفتیم، Cupcake اولین ورژن اندروید بود که با نام این مستعار به صورت رسمی منتشر شد. زمانی که گوگل هر سال اسم رمز جدید را معرفی می کرد یک مجسمه با همان اسم رمز در جلوی حیاط شرکت در ماونتن ویو، کالیفورنیا ، محلی که مخصوص بازدید کنندگان بود قرار میداد.

در سال 2015 کانال یوتیوب Nat and Friends افشا کرد که اولین مجسمه اندروید و بقیه مجسمه ها که نشان دهنده ی ورژن های مختلف اندروید می باشند توسط یک تیمی کوچک از نیوجرزی ساخته شده. مجسمه ها از استیروفوم ساخته می شوند و بعد به آن ها شکل داده می شود و به صورت لایه ای بر روی آن پوشش پلاستیکی قرار می گیرد و بعد رنگ از رنگ شدن، برای رونمایی 3000 مایل به کالیفورنیا سفر می کنند.

اندروید 1.5 Cupcake

اولین اندرویدی که با اسم مستعار به عموم معرفی شد اندروید 1.5 بود که در اوریل 2009 منتشر شد. این اندروید چند ویژگی جدید داشت و پیشرفت نسبت به ورژن های قبلی کاملا مشخص بود که اما امروزه زیاد به چشم نمی آیند. این ویژگی ها شامل قابلیت آپلود کردن فایل های تصویری به یوتیوب ، راهی برای تنظیم شدن صفحه به صورت عمودی و افقی به صورت خودکار، و پشتیبانی صفحه کلید های شخص ثالث می شد.

از اولین گوشی های تلفن همراه که از Cupcake استفاده می کردند می شود به سامسونگ گلکسی و اچ تی سی هیرو اشاره کرد.

اندروید 1.6 Donut

گوگل سریعا اندروید 1.6 را در سپتامبر 2009 منتشر کرد. ویژگی جدید این نسخه پشتیبانی از شبکه بر پایه ی CDMA بود. که این پشتیبانی این امکان را می داد که تمامی تلفن های همراهی که از این شبکه استفاده می کردند در سرار جهان فروخته شوند. ویژگی های دیگری که این نسخه به همراه داشت قسمت جستجو سریع و قابلیت سوئیچ کردن سریع بین دوربین عکاسی، فیلمبرداری و گالری عکس بود تا تجربه عکس برداری را راحت تر کند. Donut همچنین باکس کنترل کننده ای برای مدیریت وای فای، بلوتوث، جی پی اس و غیره را معرفی کرد.

یکی از گوشی های همراهی که از این نسخه اندروید استفاده می کرد Dell Streak بود که صفحه 5 اینچی آن در زمان خود آن را به عنوان یک تبلت می دید! اگر چه امروزه این اندازه صفحه یک صفحه معمولی برای گوشی های همراه است.

اندروید 2.0 -2.1 Éclair

تقریبا یک سال بعد از انتشار Donut در اکتبر سال 2009 گوگل نسخه 2.0 سیستم عامل را با اسم مستعار Eclair منتشر کرد. این نسخه اولین نسخه ای بود که از متن به گفتار (Text-to-speech) پشتیبانی می کرد و همچنین پس زمینه های محرک (Live Wallpaper)، مدیریت چند حساب کاربری به صورت هم زمان، مسیر یابی گوگل مپ و ویژگی های دیگری را معرفی کرد.

Motorola Droid اولین گوشی همراهی بود که اندروید 2.0 بر روی آن نصب بود و این اولین گوشی همراهی بود که توسط Verizon Wireless فروخته شد. درحالی که استفاده گوگل از واژه اندروید برای سیستم عاملش بلامانع بود واژه Droid تحت انحصار LucasFilm ( سازنده سری فیلم جنگ ستارگان ) بود به همین خاطر Motorola برای استفاده از این اسم مبلغی هنگفت به Lucasfilm پرداخت. Motorola از اسم Droid برای سالیان سال برای تلفن های همراهش استفاده کرد.

اندروید 2.2 Froyo

اندروید 2.2 Froyo در ماه می سال 2010 منتشر شد. تلفن های همراه هوشمندی که از سیستم عامل Froyo استفاده می کردند دارای هات اسپات وای فای(Wifi Hotspot)، اعلانهای لحظه ای (Push notification) از طریق Android Cloud به سرویس های پیام رسانی، پشتیبانی از فلش و غیره بودند.

اولین تلفن همراه هوشمندی که برند Nexus گوگل را یدک می کشید Nexus one بود که با سیستم عامل اندروید 2.1 به بازار عرضه شد ولی کمی بعد از طریق بروزرسانی به Froyo تغییر یافت. این عملیات یک رویکرد جدید برای گوگل بود، از آنجایی که گوگل رابطه ای نزدیک تر با HTC داشت می توانست قدرت اندروید خالص را نشان دهد.

اندروید 2.3 Gingerbread

اندروید 2.3 در سپتامبر 2010 منتشر شد و این نسخه قدیمی ترین نسخه اندرویدیی است که گوگل همچنان آن را بروزرسانی می کند. در 13 سپتامبر 2017 گوگل اعلام کرد که فقط 0.6 درصد از گوشی های حال حاظر از نسخه Gingerbread استفاده می کنند.

سیستم عامل اندروید در نسخه Gingerbread رابط کاربری (User interface) را نو سازی کرد. پشتیبانی از NFC را در گوشی های هوشمندی که دارای سخت افزار مربوط بودند در این نسخه اضافه شد. اولین تلفن هوشمندی که از NFC در سیستم عامل Gingerbread استفاده کرد Nexus S بود که محصول مشترک گوگل و سامسونگ بود. Gingerbread همچنین پایه گذار استفاده همزمان از چند دوربین و چت تصویری در گوگل تاک بود که زیرساختی برای دوربین سلفی شد.

اندروید 3.0 Honeycomb

این نسخه از سیستم عامل یکی از عجیب ترین نسخه ها در بین بقیه اندروید ها می باشد. Honeycomb توسط گوگل برای تبلت ها و گوشی هایی با صفحه نمایش بزرگ عرضه شد. این نسخه همزمان با اولین تبلت Motorola Xoom در فوریه 2011 معرفی شد و ویژگی هایی از قبیل UI مخصوص صفحه نمایش های بزرگ و نوار اطلاع رسانی (Notification bar) در پایین صفحه داشت.

ایده این نسخه بر این اساس بود که این ورژن ویژگی های خاصی داشته باشد که گوشی های هوشمند با صفحه کوچک از پس آن بر نیایند. این نسخه همچنین جوابی به iPad اپل بود که در سال 2010 معرفی شد. با اینکه Honeycomb قابل استفاده بود، بیشتر تبلت های آن زمان از سری اندروید های 2.0 استفاده می کردند به همین خاطر Honeycomb تبدیل به نسخه ای شد که به آن احتیاجی نبود، به همین دلیل گوگل تصمیم گرفت که بیشتر ویژگی های این نسخه را با نسخه 4.0 ادغام کند.

اندروید 4.0 Ice Cream Sandwich

در اکتبر سال 2011 نسخه Ice Cream Sandwich اندروید قابلیت های جدیدی را برای کاربران به همراه آورد. این نسخه تعداد زیادی از ویژگی های اندروید Honeycomb  را با Gingerbread ترکیب کرد و به کاربر ارائه داد. این نسخه همچنین قسمت جدیدی به صفحه اصلی موبایل اضافه کرد به نام Favorite Tray و علاوه بر این ها ویژگی باز کردن قفل گوشی با استفاده از تصویر کاربر را اضافه کرد. این روش بیومتریک ورود به سیستم طی سال های گذشته پیشرفت چشم گیری داشته است.

گوگل اعلام کرده که از 6ام جولای تا به حال فقط 0.7 درصد از گوشی های اندروید از ورژن 4.0 اندروید استفاده می کنند.

از تغیرات دیگری که در ICS ایجاد شده میتوان به پشتیبانی دکمه های روی صفحه، قابلیت بستن اعلانات و صفحات مرورگر با کشیدن بر روی صفحه و قابلیت دیدن اندازه مصرف دیتا موبایل و وای فای اشاره کرد.

اندروید 4.1 تا 4.3 Jelly Bean

دوره ی Jelly Bean اندروید در جون 2012 با انتشار اندروید 4.1 شروع شد که گوگل بعد از آن در اکتبر سال 2012 و جولای 2013 نسخه های 4.2 و 4.3 را تحت لیبل Jelly Bean منتشر کرد.

ویژگی های این سری از اندروید شامل مورد های جدیدی از اعلان ها بود که پتانسیل بالایی داشت و در کنار این ویژگی ها پشتیبانی کامل از مرورگر اندرویدی Chrome در نسخه 4.2 اضافه شد. در همین دوره بود که گوگل قدرت خود را در Project Butter  نشان داد که کار این پروژه سریع کردن انیمشن ها و حساسیت صفحه های لمسی بود.

هر کس که به کنفرانس I/O گوگل در سال 2012 رفته باشد، احتمالا یک تبلت Nexus7 با سیستم عامل اندروید 4.1 هدیه گرفته است. اندروید Jelly Bean هنوز هم در بسیاری از گوشی های اندروید در حال استفاده است و در حال حاظر 6.9 درصد از محصولات اندروید از Jelly Bean استفاده می کنند.

اندروید 4.4 KitKat

اندروید 4.4 اولین نسخه از این سیستم عامل است که از اسمی که قبلا به عنوان یک علامت تجاری ثبت شده بوده استفاده کرد. قبل از انتشار اصلی در سپتامبر 2013، گوگل در کنفرانسی اعلام کرده بود که اسم این نسخه از اندروید Key Lime Pie خواهد بود و بیشتر تیم اندروید گوگل فکر می کردند که اسم این نسخه همین خواهد ماند. اما جان لاگرلینگ مدیر قسمت اندروید گوگل در قسمت بین المللی این باور را داشت که اسم به اندازه کافی برای مشتریان جهانی آشنا نیست. به همین خاطر وی کاری متفاوت انجام داد و با کمپانی Nestle ارتباط بر قرار کرد و از آن ها درخواست کرد که از اسم KitKat استفاده کنند و آن ها نیز قبول کردند و حتی چند نوع از KitKat ها را شبیه به لوگو رباتی شکل اندروید درست کردند. این یکی از تدابیر در بخش بازاریابی بود که تا نسخه Oreo دیگر تکرار نشد.

KitKat ویژگی های جدید آنچنانی نداشت ولی ساخته شده بود تا گوشی های هوشمندی که با رم های 512 مگابیت کار می کردند را هم پشتیبانی کند. این ویژگی سبب آن شد که سازنده های گوشی همراه جدید ترین نسخه اندروید را بر روی چیپست های ارزان تر نصب کنند.

Nexus 5 اولین گوشی هوشمندی بود که اندروید 4.4 ماقبل از انتشار، بر روی آن نصب بود. با اینکه KitKat نزدیک چهار سال پیش به بازار عرضه شد اما هنوز بعضی از گوشی های همراه از این سیستم عامل استفاده می کنند. گوگل اعلام کرده که 15.1 درصد از تمامی دستگاه های اندروید از نسخه 4.4 اندروید استفاده می کنند.

اندروید 5.0 Lollipop

اندروید 5.0 در پاییز سال 2014 منتشر شد و یک تغییر کلی در وجهه سیستم عامل ایجاد کرد. اولین سیستم عاملی بود که از زبان Material Design جدید گوگل استفاده می کرد، که اجازه استفاده از سایه گذاری و نورپردازی در طراحی را میداد که سبب تغییر نمای کاربری به یک حاات کاغذی می شد. نمای کاربری دچار تغییرات دیگری از جمله جهت یابی جدید و اعلانات بهتر برای Lockscreen بود.

یک سری تغییرات دیگر که در اندروید 5.1 به وجود آمد که شامل پشتیبانی همزمان دو سیمکارت، تماس صوتی با کیفیت و یک سیستم جدید محافظتی برای دستگاه که حتی بعد از بازگردانی به حالت کارخانه از سواستفاده سارقین جلوگیری کند.

گوشی Nexus 6 گوگل و تبلت Nexus 9 از اولین دستگاه هایی بودند که قبل از به بازار رفتن اندروید 5.0 بر روی آن ها نصب بود. در حال حاظر اندروید Lollipop بر روی 29 درصد از دستگاه های اندرویدی نصب است. جالب است بدانید که گوگل از اسم مستعارLemon Mernigue Pie در داخل خود تیم طراح اندروید برای اندروید 5.0 استفاده میکرد.

اندروید 6.0 Marshmallow

در پاییز سال 2015 اندروید 6.0 Marshmallow با الهام گرفتن از شیرینی مورد علاقه کوه نوردان به بازار عرضه شد. گوگل در داخل کمپانی از اسم مستعار Macadamia Nut Cookie برای اندروید 6.0 استفاده می کرد. از ویژگی های بارز این نسخه می توان به اسکرول بار (Scroll Bar)، Google Now، پشتیبانی از اثر انگشت برای قفل گشایی گوشی همراه، پشتیبانی پورت USB Type-C و معرفی Android Pay  اشاره کرد. اولین دستگاه هایی که از این نسخه از اندروید استفاده می کردند Nexus 6P، Nexus 5x و تبلت Pixel C بودند. امار حال حاضر گوگل نشان می دهد که اندروید Marshmallow جای Lollipop را در بیشترین سیستم عامل نصب شده بر روی دستگاه ها را با 32.2 درصد گرفته است.

اندروید 7.0 Nougat

نسخه 7.0 سیستم عامل اندروید در پاییز 2016 منتشر شد. این نسخه قبلا به اسم Android N شناخته می شد و در داخل کمپانی به آن New York Cheesecake می گفتند. از بهترین ویژگی های Nougat قابلیت Multi-tasking بود که به خاطر رشد گوشی های هوشمند با صفحه های بزرگ محبوب شده بود، که Split Screen هم زیر مجموعه این قابلیت است.

گوگل همچنین تغییراتی در پشت صحنه برای سریع تر کردن برنامه ها با استفاده از JIT Compiler داد و با پشتیبانی از Vulkan APi برای سریع تر کردن رندر سه بعدی (3D Rendering) تغییراتی در ساختار اندروید لحاظ کرد.

از اولین تلفن های همراه هوشمندی که از این نسخه اندروید استفاده کردند می توان به The pixel، Pixel XL و LG V20 اشاره کرد.

اندروید 8.0 Oreo

در مارچ 2017 گوگل به صورت رسمی اولین پیش نمایش Android O که همان نسخه 8.0 اندروید است را معرفی کرد. حتی قبل از انتشار، معاون ارشد اندروید در گوگل هیروشی لاکهایمر  در 14 فوریه یک گیف (GIF) از یک کیک Oreo در توییتر خود پست کرده بود. این اولین نشانه از آن بود که اسم مستعار اندروید 8.0 Oreo خواهد بود.

در اگوست همان سال، گوگل تایید کرد که اسم عمومی اندرویدOreo  خواهد بود. این دفعه دوم بود که اندروید از یک نام تجاری ثبت شده برای یکی از نسخه های اندروید استفاده کرد. برای اولین بار در تاریخ رونمایی از مجسمه های اندروید، گوگل در یک رویداد مطبوعاتی در نیویورک از مجسمه اندروید Oreo رونمایی کرد.

درباره ویژگی های اندروید 8.0؛ اندروید Oreo تغییرات زیادی در جلوه های بصری منوی تنظیمات ارائه داد، از ویژگی های دیگر می توان به سوار شدن بر موج ترند Picture-in-Picture، کانال اعلانات، یک API خودکار برای بهتر مدیریت کردن رمز عبور ها و دیتا اشاره کرد. اندروید OREO برای دانلود از پروژه Open Source اندروید گوگل در دسترس است.

اندروید OREO همراه با Pixel 2 گوگل همراه است و همچنین بر روی بسیاری از گوشی های همراه جدید که در بازار هستند نصب است.

اندروید 9.0 Pie

گوگل اولین پیش نمایش به روز رسانی اندروید بعدی که اندروید 9.0 بود را در 7 مارچ، 2018 ارائه کرد. در 6 آگوست 2018 گوگل نسخه پایانی اندروید 9.0 را منتشر کرد و اسم آن را Pie گذاشت. این نسخه دارای ویژگی ها و تغییرات جدیدی بود که یکی از آن ها حذف کردن دکمه های پایین صفحه بود که جای آن را یک دکمه بزرگ در وسط بود که دکمه Home جدید بود. اگر از دکمه گفته شده به سمت بالا روی صفحه دست می کشیدید یک نمای کلی از برنامه هایی که اخیرا استفاده شده بود، یک نوار جستجو و پنج برنامه پیشنهادی در پایین صفحه نمایان می شد.

اندروید Pie یک سری ویژگی جدید طراحی کرده بود که طول عمر باتری دستگاه را بیشتر می کرد، که شامل استفاده از یک برنامه یادگیری درون دستگاه می شد که می فهمید که کاربر چه برنامه ای را استفاده خواهد کرد و چه برنامه هایی را کمتر استفاده می کند. Pie همچنین یک سیستم مزاحم نشوید ( Don’t Disturb ) را در اختیار کاربر قرار می داد که زمانی که تلفن همراه را بر عکس کنید (یعنی بر روی صفحه قرار دهید) فعال می شد. یکی دیگر از ویژگی های اندروید 9.0 Slice این بود که یک نسخه کوچک از برنامه مورد نظر را نمایش می داد و بخشی از کارایی آن برنامه در اختیار کاربر قرار می گرفت.

طبق معمول اولین موبایل های هوشمندی که از اندروید 9.0 استفاده می کردند گوشی های Pixel گوگل بودند البته در همان زمان برای گوشی های دیگر نیز استفاده می شد. از آن موقع تا به حال این نسخه برای بسیاری از گوشی ها که قابلیت به روزرسانی اندروید را داشتند قابل استفاده قرار گرفته است.

نوسازی برند: اندروید 10

اندروید Q در مارچ 13، 2019 منتشر شد. در تاریخ 22 آگوست 2019 گوگل اعلام کرد که نوسازی بزرگی برای برند اندروید در راه است که این نوآوری شامل تغییر لوگو اندروید و حذف کردن اسم مستعار های شیرینی برای نسخه های اندروید بود. نتیجه این تصمیم به عنوان اندروید Q شناخته شد که در آخر با نام Android 10 بر سر زبان ها افتاد. اندروید 10 به صورت رسمی برای گوشی های Pixel در سوم سپتامبر 2019 منتشر شد.

طبق معمول با هر اندروید جدید ویژگی های جدیدی همراه است که ویژگی های اندروید 10 شامل چندین API جدید است. پشتیبانی از تلفن های همراه تاشو و صفحات منعطف، حالت تاریک برای کل سیستم، منو اشترام گذاری جدید و پاسخ دادن هوشمند برای بیشتر برنامه های پیام رسان و … از ویژگی های این نسخه از اندروید است.

منبع: androidauthority